Een dikke week na de chemo bijten de piranha’s nog steeds. Wel een akelig gevoel. Hopelijk bijten ze niet teveel. Probeer ze me nog steeds toe te laten in mijn aquarium maar ik merk wel dat mijne aquarium soms op slot wil. Iemand zei me : ik denk dat ik alles zo vlug mogelijk gedaan wilde hebben dat ik ervan af zou zijn. Een logische opmerking en ik dacht dat ook. Nu denk ik : kan ik deze lading vissen niet even overslaan…. Want waar moeten ze nog bijten? heb het gevoel dat ze seffens heel mijn energie weg knabbelen. Dit lijkt wel een klaagronde wat ik nu aan het schrijven ben. Klagen is het niet maar wel het verwoorden van hoe het voelt , hoe het is. Ik geniet nog steeds van vele kleine dingen. Ik besef nu ook dat al die kleine dingen voor mij al inspanning aan het kosten zijn en dat voelt raar. Ik ben zo een geniet mens. Nu vraagt het energie om mijn genietjes vast te nieten. Ben ik nu de moed aan verliezen? Nee hoor. Ben ik nu negatief aan het worden? nee hoor Dit is nu gewoon de realiteit die ik door moet /moed. En dat lukt me nog steeds met jullie om me heen. Hoop in de zomer een zomerborrel te kunnen geven en te klinken samen met jou dikke kus
