Ik ben niet de grootste schrijver maar ik wil toch wel graag een aantal dingen delen met jullie. Op ons heerlijk kampje tijdens de herfstvakantie kreeg ik telefoon van de huisdokter dat er op de echo van de borst toch wel iets meer te zien was dan gewoon een blauwe plek. Best toch even een MRI laten maken. Gelukkig kon in al na 2 weken gaan i.p.v in februari zoals er eerst gezegd werd. Op mijn buik ( met mijn twee antennes in gaten ) mocht ik een halfuurtje in een lawaaierig apparaat. Vier dagen later kreeg ik telefoon dat ik toch verder moest gaan voor een biopsie. Toch wel spannend want hoe gaat dat in zijn werk ? De dame aan de balie was super en vertelde me stap voor stap wat er ging gebeuren. En het viel super mee. De donderdag gingen mijn ventje en ik naar de borstkliniek . Ik wist dat het niet ok was. Maar hoopte dat de dokter zou zeggen dat het een vergissing was. Het verdict : borstkanker. De verpleger bij de mammografie was niet vriendelijk en zorgde ervoor dat ik op de gang bij mijn ventje in huilen uitbarstte. Gelukkig was er bij de bloedname een schat van een verpleegkundige die me een veilig gevoel gaf.
Eerst mijn ouders en vrienden inlichten en dan iedereen die ik kende. Openheid is voor mij heel belangrijk. Ik ben nog steeds dezelfde Myriam allen met wat extra kanker in mijn lijf maar ik wil graag nog het sociaal contact ( of hoe je het noemt in coronatijd 😉 ) En niet dat de mensen me niet meer durven aanspreken. Als ik eens een mindere dag heb en niet antwoord is dat dan zo maar ik krijg dan toch de steun , hulp die ik misschien ga nodig hebben.
Dinsdagmorgen tijd voor de Petscan. Allemaal raar maar de verpleegkundige Arno maakte alles goed. Zo een vrolijke man met humor zorgde ervoor dat ik blij naar buiten ging.
Donderdag volgde het gesprek met de mededeling dat ik 14 december onder het mes moet. De volledige lymfeklieren eruit en een borstbesparende operatie. Er waren wel geen verder uitzaaiingen. Alez een week de tijd om me wat voor te bereiden. Pijama’s kopen , mijn kofferje met bezigheidstherapie klaar maken enz,… Stiekem hopen dat de tijd heel vlug gaat en toch willen dat ik wat meer tijd heb. Want wat ga ik na de operatie nog kunnen? Pfff om die kanker te genezen gaat er wel stuk gemaakt worden in mijn lijf en dat beangstigd me soms wel.
Ik ben zo blij met al de lieve berichten en kaartjes die ik krijg. Stiekem hoop ik dat deze berichten , kaartjes niet stoppen na 1 keer. Zal een jaar lang de liefde van jullie nodig hebben om voluit te kunnen leven. wie graag in de whatsapp verzendlijst komt waar ik regelmatig wat post mag me altijd een bericht sturen met de telefoonnummer dan voeg ik je toe. Je moet me dan ook wel toevoegen in je verzendlijst.
Dank je wel lieve mensen om mij zo te steunen. Ik ben er stil van hoeveel mensen er om me heen zijn met zoveel liefde. Hoeveel mensen die me stuurden : je weet het , als je hulp nodig hebt… Dit geeft me zoveel kracht ……. Ik hou van jullie dikke kus
