Myriam

Home sweet home…

21 december 2020

Juist een week geleden begon ik aan stap 1. Om 8 uur stonden we aan de ingang van het Jessa. de zenuwen vielen mee maar het was toch met een klein hartje. Normaal ga je binnen met pijn en de operatie zal het verhelpen maar dit is toch net even iets anders… De securty man was zo assertief dat ik al snotterend de draaideur binnenging. Pascal heeft aan de balie alles geregeld want ik zat maar te snotteren. De verpleegkundige van de afdeling gaf me een veilig gevoel. Toen ik de kamer opkwam kwam me de heerlijke bloemengeur al tegemoet .Kaartjes, cadeautjes, bloemetjes,…. zaalig .

Op radiologie kreeg ik een harpoen in mijn borst. Dit was om de plaats te bepalen van de tumor. Een venijnige prik maar ik had me ingesteld op heeeeel veel pijn en het deed alleen pijn. Daarna installeerde ik me lekker in bed en keek een kerstfilm. De harpoen begon wel te kloppen maar ja nog even en dan zou de operatie zijn. Nu dat even werd wel wat langer want er wilde een babytje op de wereld komen en daar was de dokter natuurlijk bij nodig. 2,5 uur later lag ik op de operatietafel. Juist voor ik in slaap viel kwam er nog een bekend gezicht boven me hangen 😉 ik kon alleen zeggen, Hey ik ben in slaap aan het vallen .

De nacht was niet om over te stoefen. Was ik blij dat Kristien de verpleegster binnenkwam en me fijn kwam verzorgen. Mijn borsten bevrijden uit een hoop flanel;-) Jammer genoeg was de vrijheid maar van korte duur. Want ze werden ingepakt in een strakke supersexy BH.

Tijdens de 4 dagen werd ik in de watten gelegd door de verpleegkundigen.Kreeg lekkere koffiekes en vooral ze waren opgewekt en lief. Net zoals mijn gynaecologe. Wat een fantastisch mens. Ik voelde me dadelijk veilig bij haar.

Donderdag mocht ik naar huis.Mijne vriend de rodon en drain mocht ook mee. Guus was in de auto buiten zichzelf en ging thuis nog door met gek zijn . Nu gaan we stap voor stap herstellen en dan naar stap 2.

Ik word ongelooflijk verwend door zoooooveel mensen . Bloemen , kaartjes, geluksbrengers ,… Mijn hartje word er zo blij van maar ook een beetje verlegen. Waar heb ik dat aan verdiend.

Mijn hart giechelt van geluk…..

Deel dit verhaal

Facebook
Pinterest
WhatsApp
Email

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *