Chemo kan ik niet anders omschrijven dan klote. Ik heb twee weken geleden mijne laatste gehad en ik ben nog steeds aan het afzien. De pijnen zijn soms onmenselijk. En ondanks dat ik veel kan ondergaan vind ik dat het stilletjes genoeg is. Deze week heb ik al elke avond geweend van ellende. Ben wel dankbaar voor elke nieuwe dag , elke dag verder is weer wat meer van dat spul uit mijn lijf. Ik weet het wel het duurt nog jaren voor het uit al mijn cellen verdwenen is maar het meeste is er bijna uit. Ik drink veel en hoop bij al de liters dat ik uitplas er meer en meer chemo uitkomt. Ben dankbaar dat er geen zevende komt want ik weet niet of mijn lijf dat aankon. Het is stilletjes in alarm aan het gaan. Maar op mijn hoofd zie ik lichtpuntjes. Er groeien stoppeltjes en er zit zelf 1 haar van wel een halve centimeter bij. Ik knip die antenne er niet af want ik ben trots dat die er is. Vandaag ging ik naar carré care om een hemdje met een bh in te halen omdat ik veel last heb van al het vocht wat niet weg kan. Een BH dragen is dan ook een marteling. Els is een pracht van een vrouw die zelf borstkanker gehad heeft. Ze stelde me voor om aan haar wasbak te gaan zitten. Oh wat heb ik genoten een heerlijk hoofdmassage en mijn stoppeltjes kregen een verwenbeurt. Hiervan had ik al gedroomd ; eens terug aan de wasbak zitten en mijn haren laten wassen. Els voelde aan wat ik nodig had en ik heb zooooo genoten. Mijn vriendinnetje Elaine was erbij en het was fijn om dat samen met haar te doen. Ik ben dankbaar voor dit genietje. Want die genietjes maken die klote chemo draagbaar.
