Nog 1 keer en dan heb ik de stralen gehad. En ik ben er eerlijk gezegd niet kwaad van. Mijn borst en oksel kunnen niet er niet veel meer bij. Mijn borst en oksel zijn vuurrood en de blaren staat er op. En ik durf mijn arm niet tegen mijn zij de laten hangen.
Nog 1 keer met Guus en Pascal om 7u15 in de auto naar Hasselt. Guus gaat het nog missen denk ik. Nog 1 dag en dan vier ik feest… Want dan is de behandeling gedaan.
Ik kan dan eindelijk op adem komen. 9 maanden werd ik geleefd. 9 maanden die ik als een film beleefd heb. Ben ik diegene die kanker heeft? 9 maanden waar ik er niet veel bij stil bleef staan want ik volgde alles wat er me gezegd werd. 9 maanden waar mijn agenda leeg geveegd werd en gevuld werd met ritjes naar het Jessa. 9 maanden waar ik uitkeek naar dit moment want ik wilde terug de oude Myriam worden MAAR er is alleen maar een nieuwe Myriam. Een Myriam die niet weet hoe de nieuwe Myriam juist gaat zijn. Benieuwd maar ook wel wat angstig want ik weet goed dat ik anders ga functioneren. Ga terug mezelf moeten ontdekken. Eigenlijk ook wel leuk eh. Ik hou van het leven en nu nog meer. Ik hou van de lieve mensen om me heen. Besef dat ik een geweldig team rond me heb. Ik ben een vechter maar alleen had ik dat niet gekund.
Ik weet dat ik die lieve mensen rondom me nog ga nodig hebben. Mijn ventje is mijne grootste steun. Hij is er altijd voor me en mijn liefde voor hem is nog intenser geworden. Hij heeft heel wat moeten verwerken en kreeg toch wel een andere vrouw met heel wat littekens en een kaal koppeke.
Vandaag vroeg een kind waar mijn haar naar toe was… heerlijk vind ik die spontane vragen. een ander kind wilde is over mijn hoofd wrijven. Nog even en dan is mijn donske en kort koppeke. Stilletjes verlang ik er wel naar om geen kankerkoppeke meer te hebben. Alhoewel als ik zo rond loop vergeet ik het wel. Ik zie het niet maar zie de mensen wel kijken. Dan denk ik ja ja kijk maar , ik ben fier dat ik zo kan rondlopen en verberg net dat ik vecht. Wil er niet mee te koop lopen dat ik kanker heb maar ik moet me niet schamen omdat het nu zo eenmaal is. Nog 1 keer en dan ga ik de kanker uitwuiven en mijn lichaam even laten rusten om dan in september met de revalidatie te beginnen.