Zwaar ziek ?

Afgelopen weken ben ik toch wel een paar keer per week in het ziekenhuis geweest. De chemo heeft ervoor gezorgd dat ik toch wel wat mankementen erbij heb gekregen. Niet levensbedreigend maar wel levensongemakkelijk 😉 Het vocht in mijn lijf zorgt ervoor dat ik me een opgeblazen ballonnetje voel. Mijn bijnieren zouden daar de schuldigen van kunnen zijn . En de chemo de veroorzaker. Wat we eraan gaan doen weet ik niet daarvoor moeten er wat onderzoeken gebeuren. Ik ben dan ook bij de fysisch geneesarts geweest om mijn oncorevalidatie te bespreken. maar hij zag een bobbel op mijne voet dus ja,… maar een echo van laten maken… Al die afspraken staan in mijn agenda en overal heb ik brieven voor maar mijn chemohoofd wil niet volgen en ja dan sta je aan de balie zonder bon. Gelukkig was de secretaresse een superlief mens en belde naar de dokter. Mijn chemobrein is moe. Moet wel wat verwerken en dat gaat heel langzaam. Ik weet dat geduld een schone deugd is en ik heb veel geduld maar het is toch moeilijk om te aanvaarden dat ik soms zinnen niet kan afmaken, namen niet weet enz,… Voel me soms of ik midden in de nacht met een zwaar slaaphoofd wakker word. Op dat hoofd is nu terug een mooie bosje haar te zien en ik krijg elke dag wel te horen dat ik er goed uit zien. Ik heb ik heel mijn leven nog nooit zoveel complimenten gehad 😉 daar moest ik precies eerst kanker voor krijgen 😉 . Ik geloof dat de mensen dat menen maar soms vraag ik me af : zie ik er goed uit omdat ik ervoor zo slecht uit zag ? is het een manier om iets positief tegen me te zeggen of zie ik er gewoon goed uit ? Ik zie een andere Myriam en daar moet ik terug van leren houden. Maar ik ben wie ik ben en kan daar niks aan veranderen. Vanavond ging ik een mama van een lieve vriendin groeten. Jammer genoeg de laatste groet. Toen ik mijn lieve vriendin knuffelde voelde ik al dat verdriet. Ik huilde mee en ik ben nog heel lang erna blijven huilen. Het verdriet voor mijn vriendin haar verdriet maar ook mijn diepe verdriet kwam eruit. Want ook al ben ik heel blij dat de kanker weg is en ik zo dikwijls hoor dat is toch goed, is er toch wel ergens ook mijn verdriet. Toen ik gisteren naar de huisdokter ging en vertelde over mijn mankementen zei hij dat ik niet mocht vergeten dat ik zwaar ziek ben geweest. Ik luisterde en moest het echt laten binnenkomen. Had die het nu over mij ? Het deed raar omdat te horen. ik zwaar ziek? vanaf de diagnose ben ik in een verhaal terecht gekomen en ik ben ik er voor gegaan en heb het ondergaan. Want ik zou die kanker eens gaan bestrijden. Vandaag heb ik met de tranen de mantel van zwaar zieke zijn afgegooid . Op mijn tempo ga ik mijn lichaam laten bekomen en aansterken. Mezelf terug graag mag zien en fier mag zijn op dat lijf wat toch die kanker overwon.

Deel dit verhaal

Facebook
Pinterest
WhatsApp
Email

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *